نیماسا

چند سال پیش به یکی از دوستانم که بسیار در زندگی مشکل داشت پیشنهاد دادم ادامه تحصیل بده تا از این طریق بتونه شغلی هم برای خودش پیدا کنه و در تامین نیاز مالی زندگی مشارکت داشته باشه. در آن روزها معتقد بود که این قدر مشکل داره که حوصله درس خوندن نداره. بهش گفتم اگر بخونی یا نخونی، زمان می‌گذره. پس بخون که چند سال بعد حداقل یک تحصیل‌کرده باشی و از منفعتش استفاده کنی. حالا همان‌طور که اشاره کردم سال‌ها از اون زمان می‌گذره و اکنون ایشون در حال آماده شدن برای آزمون کارشناسی ارشد هست. بماند که خیلی به سختی تحصیل کرد و هنوز هم نتونسته شغل دائمی پیدا کنه. ولی همین که خودش راضی هست و هر چند وقت یک‌بار یادآوری می‌کنه که من تشویقش کردم تا درس بخونه و بابت این انگیزه دادن، قدردانی می‌کنه برام حال خوب به ارمغان داره.  به همین سادگی. ای کاش همگی همین‌طور به هم حال خوب هدیه بدیم. نه این که اگر مسیری رو می‌شناسیم یا از فرصتی مطلع هستیم اون رو پنهان کنیم تا خودمون جلو بریم و جلو بریم. فراموش نکنیم اگر تنها قصد داشته باشیم جلو بریم، اون جلوجلوها تنهایی می‌شه سهم ما از چرخش هر روزه زمین. راستش من قدم زدن در مسیر پیشرفت رو با دیگران، مخصوصا کسانی که دوست‌شون دارم، ترجیح می‌دم.

زندگی مملو از فرصت‌هاست

چه به آن بنگری با عمقی

یا که سَرسُری رَوی تا فردا

غم مخور

آن‌چه که می‌گذرد ارزش نیست

وانچه می‌ماند همان پاینده‌ست

شوره دل بشوی

آهسته بخواب

تا خدا هست

نیک بدار

که نبوده‌ست سهمت

قصه پر غصه دل

پس چون می‌گذرد

گوی و گوی پرتکرار

"این" نیز می‌گذرد

ارادتمند

زهره مهدیان

گاهی دل‌مان عجیب می‌گیرد؛ گاهی بغض‌های نترکیده داریم؛ گاهی به دنبال یک گوش شنوا می‌گردیم؛ گاهی مشکل‌های‌مان آن‌قدر زیاد است که خود را یک کلاف سردرگم می‌یابیم. ولی در بین همه این گاهی‌ها .

تا خورشید هست و هر روز طلوع می‌‌کند

تا خورشید هست و هر روز غروب می‌‌کند

آسمان مال من است

این زمین مال من هست

ماه خورشید

هر‌چه هست سهم من است

پس به این سهم

خدایا

نور امید مرا

تو نگه‌دار پرنور

که زندگی

هم‌چنان زیبا است

 

زهره‌مهدیان